dinsdag 24 maart 2015

Treinbeelden

In de jaren negentig (van de vorige eeuw) reisde ik veel met de trein. Opkomend fenomeen was toen het 'gratis krantje'. Metro, Spits! en De Dag (en nog meer varianten) zagen in die tijd het licht. Een hele verandering in het treinbeeld.

Later zat ik nog maar sporadisch in de trein, want ik werkte op scholen in mijn woonplaats. En wanneer ik in de trein zat, dan pakte ik natuurlijk een krantje mee. Dat was toen tevens een klacht: die krantjes lagen óveral. Door concurrentie en teruglopende reclame-inkomsten verdween een aantal van die gratis kranten weer van het toneel.

Door mijn nieuwe werk reis ik wederom veel met de trein. En wat valt me op: de gratis krant is er nog. Metro is vrijwel op alles stations aanwezig in grote stapels, de hele dag. Of er worden er meer gedrukt, of er worden er minder meegenomen, maar op elk moment van de dag zijn er voldoende exemplaren voor handen. Wat is er gebeurd?

Welnu, dat is eenvoudig. In de treinen heeft zich een verandering voltrokken. Daar waar reizigers eerst van papier lazen, is het nu al glas wat er blinkt. Men swypt, typt, apt er op los dat het een lieve lust is. Nieuws komt binnen via de lucht: via de provider of de gratis verbinding die NS aanbiedt. En de kranten staan nog meer onder druk. Het treinbeeld is wederom veranderd.

En dan trek ik de lijn door van de trein, via het perron naar buiten, naar de wereld om ons heen. Ook daar is het mobiele netwerk volop in bedrijf en is er vrijwel niemand meer offline. Op een paar plekken na, een soort vrijplaatsen voor de oude media. Scholen noemen we die. Daar hangen bordjes in de gang: verboden voor mobiele telefoons! Daar zijn speciale regels van kracht: een week lang de telefoon in de kluis bij gebruik in de klas!

Is dat in lijn met het doel van scholen: jonge mensen voorbereiden voor hun plek in de maatschappij? Hen vormen en voorzien van kennis, zodat zij de best mogelijk uitgangspositie hebben wanneer zij zelfstandig worden?
Is dat dan mét of zónder mobiele kennisdrager? Mét of zónder ongelimiteerd communicatiemiddel? Mét of zónder draadloos samenwerkingsapparaat?

Ik denk driemaal mét.

Het onderwijs verliest de verbinding met de wereld, zo lijkt het. En zo was het ook met de papieren krant in de trein. Langzaam maar zeker laten we ze links liggen en stappen over op het alternatief. Voor scholen een signaal mee te bewegen en op zoek te gaan naar alternatieve manieren om het onderwijs in te richten. Ik help ze graag de overstap te maken!